Դուրյան Պետրոս Աբրահամի
Фамилия Имя Отчество
Պատկերիկի ստեղծման սխալ. Նման նիշք չկա
Այլ անուններ: Զըմպայան Պետրոս Աբրահամի
Անգլերեն: Duryan Petros
Հայերեն: Դուրյան Պետրոս Աբրահամի
Ծննդյան տարեթիվը: 20(01).05(06).1851
Ծննդավայրը: Սկյուտար, Թուրքիա
Մահվան տարեթիվը: 21(02).01(02).1872
Մահվան վայրը: Կոստանդնոպոլիս, Թուրքիա
Համառոտ տվյալներ:
Բանաստեղծ, դրամատուրգ:

Բովանդակություն

Կենսագրություն

Ծնվել է 1851թ. մայիսի(հունիսի) 20(1)-ին Թուրքիայի Կոստանդնոպոլս քաղաքի Սկյուտար թաղամասում:

Մահացել է 1872թ. հունվարի(փետրվարի) 21(2)-ին Թուրքիայի Կոստանդնուպոլիս քաղաքում:

Կրթություն

  • 1867թ. ավարտել է Սկյուտարի ճեմարանը:

Աշխատանքային գործունեություն

  • 0000-0000թթ.՝ իքս աշխատավայրում որպես իգրեկ:
    • 0000-0000թթ.՝ իքս աշխատավայրում որպես 2իգրեկ:
  • 0000-0000թթ.՝ զեթ աշխատավայրում որպես իգրեկ:

Ձեռքբերումներ

  • 2008թ.՝ պատմական գիտությունների թեկնածու:
  • 2009թ.՝ Ակադեմիայի իսկական անդամ:
  • 2012թ.՝ շքանշան «Վիլյամ Սարոյան»:

Այլ

  • Ե.Ա. Դուրյանի եղբայրը:
  • «Թատրոն կամ Թշուառներ» դրամայում Գ. Սունդուկյանից և Հ. Պարոնյանից անկախ՝ հանգել է արդիական թեմայի անհրաժեշտության գաղափարին: Դուրյանը հայ գրականության մեջ ստեղծել է ռոմանտիկ, դրամային բնորոշ նմուշներ: Նրա դրամաները (բացառությամբ «Տարագիր ի Սիպերիայի» և «Թատրոն կամ Թշուառների») բեմադրվել են «Թատրոն Օսմանիեում»:
  • Դուրյանից մեզ է հասել 39 բանաստեղծություն, որոնցից 26-ը գրված է 1871թ.:
  • «Վիշտ հայուն», «Իղձք առ Հայաստան» հայրենասիրական երգերում նկարագրելով Հայաստանի ծանր վիճակը՝ փրկության ելքը համարում է լուսավորությունն ու միաբանությունը, կոչ անում դիմել ինքնապաշտպանության («Նոր սև օրեր»)։ Դուրյանը հայ նոր քնարերգության առաջին խոշոր սիրերգակն է։ «Պետք է մեռնիլ», «Սիրեցի քեզ» տաղերում բանաստեղծի համար էականը մարդու հոգևոր աշխարհն է, նրա ապրումները, հույզերը: Դուրյանի ընկալմամբ բնության և կանացի գեղեցկությունը փոխներշնչվող է («Նե», «Ձնե պաշտեմ», «Մանիշակ», «Ներա հետ»):
  • Նա մերժված սիրո երգիչ է («Հծծյունք», «Սիրել», «Դրժել»): «Լճակ», «Ինչ կըսեն» բանաստեղծություններում դատապարտել է անտարբեր միջավայրը: Մահվան ու գերեզմանի գաղափարները նրա ստեղծագործության մեջ հանդես են գալիս որպես տառապող մարդու բողոքի արտահայտություն («Հեծեծմունք»), որը ողբերգական ավարտ է ունենում («Տրտունջք»)։ Մարդու և կյանքի նկատմամբ ունեցած սերն ստիպում է բանաստեղծին ընդվզել Աստծու դեմ: Դուրյանը, վերականգնելով միջնադարյան քնարերգության հետ խզված կապը, բանաստեղծությանը հաղորդել է զգացմունքային խորություն՝ խոր հետք թողնելով հայ քնարերգության վրա:

Քաղվածքներ

  • Ստակը չեմ ատեր, բայց գրիչը կը սիրեմ. սփոփում է նա ինձ այս անձուկ կացության մեջ:
  • Ես ալ մեռած չըլլամ պիտի, միշտ դալար ու կենդանի մնամ պիտի …:
  • Բանաստեղծ չեմ, բաըց բանաստեղծությունը կսիրեմ: Ես, որ աշխարհի մեջ միայն երգեր շատ սիրեցի, կուզեմ, որ իմ վերջին շունչս ալ երգ մ’ըլլա:
  • Ես ալ մեռած չըլլամ պիտի, միշտ դալար ու կենդանի մնամ պիտի…:
  • …Մարդու նշանաբանը երգն է: Էն առաջին ձայնը երգն է, բնությունն ամբողջ երգ մ'է:
  • «Երիտասարդ ըլլալ և երգե՜լ, ծեր լինել և աղոթե՜լ»: Այս է կյանկը: Ա՜հ, գեղեցիկ կյանկ մ'ալ կա. Սերն է այդ. «Երգե՜լ, աղոթե՜լ ու սիրե՜լ»:
  • Մեկ քանի պատառ թուղթերու վրա արցունքոտ տողեր գրեր եմ. Անշուշտ, բարեկամքս զանտի պատվեն և անոնց արև տեսղնեն պիտի:
  • Ազգի մը դաստիարկության և հառաջադիմության աղբյուրը կիրթ մոր ըստինն է:

Մեջբերումներ Դուրյանի մասին

  • Նա է մեր նոր քնարերգության առաջին մեծը և միշտ էլ կմնա վերջինի կողքին, որովհետև նա չի հնանում, ինչպես չեն հնանում ժպիտն ու հառաչը, ծիծաղն ու հեծկլտոցը:

Պարույր Սևակ

  • Դուրյանի աշխարհում լճակ կա, և ի՜նչ լճակ։ Եթե մի չար հրաշքով գոլորշիանան աշխարհի բոլոր լճակները՝ Դուրյանի «Լճակով» կարելի է վերստեղծել դրանք։ Նա մեզ, իր օրինակով, մտերմացրեց այդ «մելամաղձոտ» լճակին, ինչպես նաև սովորեցրեց «գրավիլ, լռել ու խոկալ»։

Պարույր Սևակ

  • Սա աշխարհ չպատկերեց։ Եվ աշխարհ չստեղծեց սա։ Սա բացեց իր աշխարհը, որ իրենից հետո կոչվեց ու կոչվելու է իր անւունով՝ դուրյանական։

Պարույր Սևակ

  • Դուրյանն ամենեն պարզը և իր պարզության մեջ զգացման ամենեն վեհ բարձրությանը հասնող, բուն ժողովրդային հանճարն է ըստ իս:

Գրիգոր Զոհրապ

  • Ապրելու և սիրվելու իրավունքով ծնված բանաստեղծը միայն կյանքի «սև կաթը» ըմպեց, բայց երբեք չդավաճանեց իր քնարն ու վեհ կոչմանը: Իր մեծ նախորդ Սայաթ-Նովայի նման «զայրացավ», բայց երբեք չանիծեց:

Հովհ. Թումանյան

Նկարներ

Տեսանյութեր

Հրապարակումներ մամուլում

Մատենագիտություն

  • Դուրյան Պ., Տարագիր ի Սիպերիայ, այլաբանական ողբերգություն:
  • Դուրյան Պ., Վարդ եւ Շուշան կամ Հովիւք Մասեաց, մելոդրամա, 1867:
  • Դուրյան Պ., Սեւ հողեր կամ Յետին գիշեր Արարատեան, պատմական ողբերգություն, 1868:
  • Դուրյան Պ., Արտաշէս աշխարհակալ, պատմական ողբերգություն, 1869:
  • Դուրյան Պ., Անկումն Արշակունի հարստութեան, պատմական ողբերգություն, 1870:
  • Դուրյան Պ., Ասպատակութիւնք պարսկաց ի Հայս կամ Աւերումն Անի մայրաքաղաքին Բագրատունեաց, պատմական ողբերգություն, 1870:
  • Դուրյան Պ., Թատրոն կամ Թշուառներ, դրամա, 1871:
  • Դուրյան Պ.,
  • Դուրյան Պ.,
  • Դուրյան Պ.,
  • Դուրյան Պ.,
  • Դուրյան Պ.,
  • Դուրյան Պ.,
  • Դուրյան Պ.,
  • Դուրյան Պ.,
  • Դուրյան Պ.,
  • Դուրյան Պ.,
  • Դուրյան Պ.,
  • Դուրյան Պ.,
  • Դուրյան Պ.,
  • Դուրյան Պ.,

Բանաստեղծություններ

  • Դուրյան Պ., Առ կույսն:
  • Դուրյան Պ., Առ Մայիս:
  • Դուրյան Պ., Գարնանային կենացս մեջ:
  • Դուրյան Պ., Դրժել:
  • Դուրյան Պ., Երգ մարտին Վարդանանց:
  • Դուրյան Պ., Զ՚նե պաշտեմ:
  • Դուրյան Պ., Զղջում:
  • Դուրյան Պ., Թրքուհին:
  • Դուրյան Պ., Ի դիմավորություն Ամեն․ Հայրիկին:
  • Դուրյան Պ., Ի պատրիարքական ընտրություն Ամեն․ Հայրիկին:
  • Դուրյան Պ., Ի՜նչ կ՚ըսեն:
  • Դուրյան Պ., Իղձք առ Հայաստան:
  • Դուրյան Պ., Իմ հանգիստը:
  • Դուրյան Պ., Իմ մահը:
  • Դուրյան Պ., Իմ ցավը:
  • Դուրյան Պ., Իցի՜վ թե:
  • Դուրյան Պ., Լճակ:
  • Դուրյան Պ., Կոկոն-ծաղիկք կույսին:
  • Դուրյան Պ., Կույսն լքյալ:
  • Դուրյան Պ., Հայրիկն հայոց:
  • Դուրյան Պ., Հծծյունք:
  • Դուրյան Պ., Ձոնիկք:
  • Դուրյան Պ., Մանիշակ:
  • Դուրյան Պ., Մանուկն առ խաչ:
  • Դուրյան Պ., Մնաս բարյավ:
  • Դուրյան Պ., Նայվածք մը:
  • Դուրյան Պ., Նե:
  • Դուրյան Պ., Ներա հետ:
  • Դուրյան Պ., Նոր սեւ օրեր:
  • Դուրյան Պ., Նվագ է տարեդարձի ազգային սահմանադրության:
  • Դուրյան Պ., Նվեր հիշատակի առ Պ․ Հ․ Ճանֆեսճյան հո՜ւշք:
  • Դուրյան Պ., Պետք է մեռնի՜լ:
  • Դուրյան Պ., Սիրել:
  • Դուրյան Պ., Սիրեցե՛ք զ՚միմյանս:
  • Դուրյան Պ., Սիրեցի քեզ:
  • Դուրյան Պ., Սև՜, սև՜:
  • Դուրյան Պ., Վիշտք հայուն:
  • Դուրյան Պ., Տրտունջք:

Տե՛ս նաև